*** نـذر آقـا ***
کلام عشق
نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 776 )
ســوره 8 : انفـــال ( مـدنـی ـ 75 آیه دارد ـ جزء نهم ـ صفحه 177 )
( قسمــت بیست و ســـوّم )
بــاغ دوست
( جزء د هــم صفحه 183 آیه 50 )
بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم
وَلَوْ تَرَى إِذْ یَتَوَفَّى الَّذِینَ کَفَرُواْ الْمَلآئِکَةُ
یَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَأَدْبَارَهُمْ وَذُوقُواْ عَذَابَ الْحَرِیقِ
تفسیـــر لفظـــی :
و اگر ببینى آنگاه که فرشتگان جان کافران را مى ستانند
بر چهره و پشت آنان مى زنند و [گویند] عذاب سوزان را بچشید
تفسیر ادبی و عرفانی :
نوشتــــه اند :
مرگ چهار گونه است :
مرگ اهانت و لعنت ،
مرگ حسرت و مصیبت ،
مرگ تحفـــــه و کــــــرامت ،
مرگ خلعـــت و مشــــــــاهدت .
مرگ لعنت ؛ مرگ کافــــــــران است ،
مرگ حسـرت ؛ مرگ عاصیـــان است ،
مرگ کـــرامت ؛ مرگ مؤمنـــان است ،
مرگ مشاهدت ؛ مرگ پیامبران است .
مرگ اهـــانت ؛ کافران را است که فرمود :
ای محمد ؛ اگر مرگ کافــــران را ببینی ؛
و آن زخـــــم فرشتگان عذاب را ،
که از هیبت و نهیب آن کافر ،
میان دود و آتش و بوی ناخوش گرفتار آمده ،
که اگر بنــــالد بر خود درد افزاید ،
و اگر بـــــزارد نــــدای (لابُشری) شنـــود !
در آن حال بینی که گَرد بینوائی بر روی هاشان نشسته ،
و آتش در جانشان افتاده ، زنهــــــــار !!
مرگ حسرت ؛ مرگ گناه کارانی است که ؛
روزگار را به غفلت به سر آورده ،
و در طاعات و عبادات ، تقصیر کرده اند ،
ناگاه در چنگ ملک موت افتاده ،
گرفتــــار سَکَــــــــرات مـــــــــرگ شده ،
از یک سو فرشته ی رحمت بیند ،
شرمش آید که کار نیک نکرده ،
از سوی دیگر فرشته ی عذاب بیند ،
بترسد از این که بدی ها و زشتی ها کرده ،
بیچـــــاره این بنـــــده ی عاصی در میــــان مانـــــــــده ،
و چشــــم بر عیب نهــــــــــاده تا خود چه آید !
کــــرامت آیــــد از غیب ، یا اهـــــانت ؟
فضــــــــل بینــــد یا عـــــــدل ؟
[ ادامه در پست بعد ]
خانقـــــــاه دل
الا یــــا ایها الســــــاقى ! برون بر حسرت دل ها
کــه جامت حل نماید یکسره اســرار مشــکل ها
بــــــه مــــى بـــــــر بند راه عقل را از خانقــاه دل
کــه این دارالجنـــون هرگز نباشد جــاى عاقل ها
اگر دل بستـه اى بر عشق جانان، جاى خالى کن
که این میخانـه هــرگز نیست جز ماواى بیدل ها
تــــــو گــر از نشئه مى کمتـر از آنى به خود آیى
بـــــــرون شـو بیدرنگ از مرز خلـوتگاه غافــل ها
چــــــه از گل هاى باغ دوست رنگ آن صنم دیدى
جـــدا گشتى ز بــاغ دوست دریاها و ساحـــل ها
تــــــــو راه جنت و فردوس را در پیش خود دیدى
جـــدا گشتى ز راه حـق و پیوستى به باطــل ها
اگـــــــر دل داده اى بر عـــــــالم هستى و بالاتــر
به خود بستى ز تــار عنکبــوتى بس سلاسل ها
[ دیوان امام خمینی (ره) ص 46 ]
در ِمیخانه به روی همـه بـــــاز است هنــــوز
سینه سوختـــه در ســوز و گـداز است هنوز
دست بــــردار ز ســوداگــــری و بوالهـوسی
دست عشاق سوی دوست دراز است هنوز
موضوع :
نظر ()